Dag 28: De Verboden Stad
15 September 2015 | China, Peking
De wekker ging vanochtend om 08:45 en om 09:00 stond ik in de lobby om met Renee, Boukje en Bas te gaan ontbijten. We gingen weer naar hetzelfde tentje als gisteren en aten weer tien buns, ik begin er bijna aan te wennen om warm te ontbijten! Daarna hadden we nog een half uurtje waarin een groepje postkaarten ging versturen, ik kon mijn kaarten gelijk meegeven dus dat was wel heel fijn.
Om 10:15 vertrokken we richting de Verboden Stad, een goed bewaard gebleven deel van het oude Beijing midden in de moderne binnenstad. De afstand was te lopen vanaf ons hostel, maar eerst gingen we nog een half uurtje rondlopen op het Plein van de Heilige Vrede. Het was heel bijzonder om dit plein, wat kennelijk het grootste plein van de wereld is. Er was een groot monument om te vieren dat de Tweede Wereldoorlog 70 jaar geleden is, wat echt mooi was: twee keer een rots met respectievelijk 1945 en 2015 erop en heel veel bloemen met de Chineze Muur in het midden.
Rond 11:00 liepen we verder naar de Stad, het was nog best een gedoe om uit te vinden waar we de tickets moesten kopen, maar na een tijdje vonden we de goede rij. De toegang voor de Stad was 60 yen, maar 20 voor studenten. Ik ben mijn kaart van de Hangzhou universiteit helaas kwijtgeraakt toen ik mijn telefoon verloor, maar omdat ik samen met Joyce (die haar kaart nog wel heeft) de tickets ging halen en Joyce al haar charmes in de strijd gooide, mochten we voor 20 yen.
We spraken af om tussen 12:00 en 14:00 de stad te bezoeken en ik liep met Joyce, Denise en Manuël (een Spanjaard die bij Denise op de slaapzaal slaapt en vandaag met ons meewilde). Op de kaart van Beijing die ik in het hostel had gekocht stond een (niet zo overzichtelijke) kaart van de Verboden Stad. We liepen eerst naar de Zuidoostelijke hoek (waren via de Zuid-ingang naar binnen gegaan, want dat was ons aangeraden), waar een literaire hall zou zijn maar waar we eigenlijk alleen maar heel veel porcelein hebben gezien. Het was wel heel mooi om te zien, al die gekleurde vazen, borden en potten.
Daarna gingen we door het midden van de Stad lopen, waarbij we telkens een trap op en af moesten en dan bij een nieuwe tempel aankwamen. Onze theorie is dat Chineze keizers niet goed wisten wat ze moesten doen met hun geld, dus telkens meer tempels en veel meer trappen gingen bouwen. Van trappen krijgen we trouwens wel deja vu’s van de Gele Bergen (inmiddels hebben we de spierpijn niet meer, maar de herinnering aan de bergen blijft voor altijd!).
We gingen op zoek naar de tuin, die ergens in het westen van de Stad zou moeten liggen, maar kwamen uit bij de hal van de mentale kracht (of iets dergelijks), waarbij we binnen konden kijken in kamers waar de oude meubels nog instonden. Het was best bijzonder om te zijn, maar omdat het erg slecht verlicht was en er ondertussen overal Chinezen stonden te duwen, voor te dringen en natuurlijk foto’s te maken (want ze doen de hele dag niets anders). Tijdens het lopen was de zool van mijn sandaal er nogmaals helemaal afgevallen (had m gisteren zo goed als ik maar kon gelijmd, maar het wilde niet langer dan een halve dag helpen) dus trok ik mijn nieuwe Chineze schoenen (die ik op aanraden van Bas had meegenomen) aan en gooide ik mijn oude, vertrouwde sandalen, waar ik de hele zomervakantie op heb gelopen, in de prullenbak naast een ijskraampje (mogen ze rusten in vrede).
Daarna kwamen we Bas, Renee en Boukje tegen, die richting de tuin liepen, daar gingen we natuurlijk achteraan. De tuin bleek helaas te bestaan uit stenen en nog meer tempels... Tempels zijn leuk hoor, maar als je al een maand overal tempels ziet zijn ze toch wat minder bijzonder... Vlak bij de North Gate, waar we hadden afgesproken, bleek nog een tuin te zijn, de Imperial Garden. Dit was wel echt een tuin (wat inhoudt dat er bomen en ander groen in te vinden is) maar er waren alsnog meer Chinezen dan grassprietjes. Het grootste deel van de tuin zag ik via de schermpjes van telefoons van Chinezen, maar wat ik zag was wel heel mooi. Daarna was het 14:00 en verzamelden we bij de Gate om op zoek te gaan naar iets te lunchen.
Na twintig minuutjes lopen vonden we een schattig cafeetje, ‘Alley Cafe’. Ik kan iedereen die naar Beijing gaat aanraden om dit café te bezoeken! Op de muur stonden allerlei teksten, La Cubanita-achtig dus, en heel veel Nederlanders waren hier al geweest! Ik had een cola en een hamburger (met normaal brood en een normale burger!) en het was zo fijn! Even geen noodles, rijst, buns of dumplings! En dat voor maar 25 yen! Ik was helemaal gelukkig en weer helemaal opgeladen, want na de lunch gingen we de heuvel bij de Stad beklimmen.
De toegang voor de heuvel was wel 2 yen, maar dat hadden we er zeker voor over! Je kon naar een tempel lopen en vanaf daar heel mooi de Verboden Stad en andere delen van Beijing zien, en natuurlijk geweldige selfies maken. Op de heuvel kwamen we toevallig genoeg Bahar, Valerie, Reinier en Zoe tegen, waar we weer gezellig mee konden kletsen. Daarna liepen we naar een eiland in de buurt waar ook nog een mooi park was, dit was slechts 15 yen voor studenten en ook dit was erg de moeite waard. We kwamen binnen bij een meertje met allerlei lotusbloemen, die helaas niet meer in bloem stonden (het is natuurlijk inmiddels september) maar waarvan we nog steeds de mooie bladeren konden zien. Daarna waren er weer meer trappen om te beklimmen, maar dit keer was het niet erg, want het was tussen de boven en mooie Chineze poortjes, waar we (Bas, Anouk, Joyce en ik) erg mooie foto’s van hebben gemaakt! Daarna hebben we nog wat tempeltjes bezocht (het zou eens niet...), maar dit keer stonden er gouden Buddhabeeldjes in (sommige in wel heel obscene poses..). Daarbuiten hingen allemaal Chinese deurhangers met wensen van Chinezen erop, heel gaaf om te zien. Daarna bezochten we een witte pagode (die ze hier de Dagoba noemen, of het een echt woord is weten we niet) en chillden we op een soort ronde veranda met wat Chinezen. Daarna was het tijd om terug te lopen naar de anderen. Onderweg kwamen we op een heel leuk bruggetje een stel Chinezen tegen die kostte wat kostte met ons op de foto wilden, eentje drukte zelfs haar kind in de handen van Anouk! Het was wel echt heel grappig en ze vroegen het allemaal heel lief, dus dit keer vonden we het niet erg. Normaal gesproken nemen ze gewoon foto’s van je zonder het te vragen, dat is wel echt heel irritant aan het worden.
Na het park gingen we weer teruglopen naar het plein van de Heilige Vrede, waar om half zeven de vlag zou worden opgehaald. Het was ongeveer een half uur lopen en om 18:15 konden we tussen de rijen Chinezen gaan staan. Om 18:20 kwamen er allemaal Chinezen in uniform synchroon het paleis tegenover het plein uit (de kant van de Verboden Stad, niet die van Mao’s mausoleum, waar trouwens een enorme rij voor stond!) die naar de vlag toeliepen. Tergend langzaam werd de vlag naar beneden gehaald, waar alle Chinezen natuurlijk weer foto’s en filmpjes van gingen maken (wie gaat er nou een vijf minuten lang filmpje van een vlag die naar beneden gaat terugkijken?). Het was wel bijzonder om te zien en ik ben blij dat we het gedaan hebben, maar zo speciaal was het ook weer niet.
Daarna werden we vrij bruut van het plein gestuurd door andere Chinezen in uniformen en liepen we terug naar het hostel. Onderweg zagen we een leuk restaurantje, waar we onze vertrouwde gefrituurde pork namen en verder brocoli, Kung Pau chicken, noodles met ei en tomaat, paksoi (wat hier Chinese brocoli heet...) en dumplings met vleesvulling halen. Het was erg lekker en onze Spanjaard kon ook gelijk met onze favoriete gerechten kennis maken!
Daarna gingen we terug naar het hostel, waar ik met Renee, Boukje en Bas een paar potjes LoveLetter en Guillotine heb gespeeld terwijl Bas en ik een heerlijk Chinees biertje dronken. Daarna douchen en om 23:30 ons bed in, want morgen gaan we om 06:30 op om de muur te beklimmen!
Om 10:15 vertrokken we richting de Verboden Stad, een goed bewaard gebleven deel van het oude Beijing midden in de moderne binnenstad. De afstand was te lopen vanaf ons hostel, maar eerst gingen we nog een half uurtje rondlopen op het Plein van de Heilige Vrede. Het was heel bijzonder om dit plein, wat kennelijk het grootste plein van de wereld is. Er was een groot monument om te vieren dat de Tweede Wereldoorlog 70 jaar geleden is, wat echt mooi was: twee keer een rots met respectievelijk 1945 en 2015 erop en heel veel bloemen met de Chineze Muur in het midden.
Rond 11:00 liepen we verder naar de Stad, het was nog best een gedoe om uit te vinden waar we de tickets moesten kopen, maar na een tijdje vonden we de goede rij. De toegang voor de Stad was 60 yen, maar 20 voor studenten. Ik ben mijn kaart van de Hangzhou universiteit helaas kwijtgeraakt toen ik mijn telefoon verloor, maar omdat ik samen met Joyce (die haar kaart nog wel heeft) de tickets ging halen en Joyce al haar charmes in de strijd gooide, mochten we voor 20 yen.
We spraken af om tussen 12:00 en 14:00 de stad te bezoeken en ik liep met Joyce, Denise en Manuël (een Spanjaard die bij Denise op de slaapzaal slaapt en vandaag met ons meewilde). Op de kaart van Beijing die ik in het hostel had gekocht stond een (niet zo overzichtelijke) kaart van de Verboden Stad. We liepen eerst naar de Zuidoostelijke hoek (waren via de Zuid-ingang naar binnen gegaan, want dat was ons aangeraden), waar een literaire hall zou zijn maar waar we eigenlijk alleen maar heel veel porcelein hebben gezien. Het was wel heel mooi om te zien, al die gekleurde vazen, borden en potten.
Daarna gingen we door het midden van de Stad lopen, waarbij we telkens een trap op en af moesten en dan bij een nieuwe tempel aankwamen. Onze theorie is dat Chineze keizers niet goed wisten wat ze moesten doen met hun geld, dus telkens meer tempels en veel meer trappen gingen bouwen. Van trappen krijgen we trouwens wel deja vu’s van de Gele Bergen (inmiddels hebben we de spierpijn niet meer, maar de herinnering aan de bergen blijft voor altijd!).
We gingen op zoek naar de tuin, die ergens in het westen van de Stad zou moeten liggen, maar kwamen uit bij de hal van de mentale kracht (of iets dergelijks), waarbij we binnen konden kijken in kamers waar de oude meubels nog instonden. Het was best bijzonder om te zijn, maar omdat het erg slecht verlicht was en er ondertussen overal Chinezen stonden te duwen, voor te dringen en natuurlijk foto’s te maken (want ze doen de hele dag niets anders). Tijdens het lopen was de zool van mijn sandaal er nogmaals helemaal afgevallen (had m gisteren zo goed als ik maar kon gelijmd, maar het wilde niet langer dan een halve dag helpen) dus trok ik mijn nieuwe Chineze schoenen (die ik op aanraden van Bas had meegenomen) aan en gooide ik mijn oude, vertrouwde sandalen, waar ik de hele zomervakantie op heb gelopen, in de prullenbak naast een ijskraampje (mogen ze rusten in vrede).
Daarna kwamen we Bas, Renee en Boukje tegen, die richting de tuin liepen, daar gingen we natuurlijk achteraan. De tuin bleek helaas te bestaan uit stenen en nog meer tempels... Tempels zijn leuk hoor, maar als je al een maand overal tempels ziet zijn ze toch wat minder bijzonder... Vlak bij de North Gate, waar we hadden afgesproken, bleek nog een tuin te zijn, de Imperial Garden. Dit was wel echt een tuin (wat inhoudt dat er bomen en ander groen in te vinden is) maar er waren alsnog meer Chinezen dan grassprietjes. Het grootste deel van de tuin zag ik via de schermpjes van telefoons van Chinezen, maar wat ik zag was wel heel mooi. Daarna was het 14:00 en verzamelden we bij de Gate om op zoek te gaan naar iets te lunchen.
Na twintig minuutjes lopen vonden we een schattig cafeetje, ‘Alley Cafe’. Ik kan iedereen die naar Beijing gaat aanraden om dit café te bezoeken! Op de muur stonden allerlei teksten, La Cubanita-achtig dus, en heel veel Nederlanders waren hier al geweest! Ik had een cola en een hamburger (met normaal brood en een normale burger!) en het was zo fijn! Even geen noodles, rijst, buns of dumplings! En dat voor maar 25 yen! Ik was helemaal gelukkig en weer helemaal opgeladen, want na de lunch gingen we de heuvel bij de Stad beklimmen.
De toegang voor de heuvel was wel 2 yen, maar dat hadden we er zeker voor over! Je kon naar een tempel lopen en vanaf daar heel mooi de Verboden Stad en andere delen van Beijing zien, en natuurlijk geweldige selfies maken. Op de heuvel kwamen we toevallig genoeg Bahar, Valerie, Reinier en Zoe tegen, waar we weer gezellig mee konden kletsen. Daarna liepen we naar een eiland in de buurt waar ook nog een mooi park was, dit was slechts 15 yen voor studenten en ook dit was erg de moeite waard. We kwamen binnen bij een meertje met allerlei lotusbloemen, die helaas niet meer in bloem stonden (het is natuurlijk inmiddels september) maar waarvan we nog steeds de mooie bladeren konden zien. Daarna waren er weer meer trappen om te beklimmen, maar dit keer was het niet erg, want het was tussen de boven en mooie Chineze poortjes, waar we (Bas, Anouk, Joyce en ik) erg mooie foto’s van hebben gemaakt! Daarna hebben we nog wat tempeltjes bezocht (het zou eens niet...), maar dit keer stonden er gouden Buddhabeeldjes in (sommige in wel heel obscene poses..). Daarbuiten hingen allemaal Chinese deurhangers met wensen van Chinezen erop, heel gaaf om te zien. Daarna bezochten we een witte pagode (die ze hier de Dagoba noemen, of het een echt woord is weten we niet) en chillden we op een soort ronde veranda met wat Chinezen. Daarna was het tijd om terug te lopen naar de anderen. Onderweg kwamen we op een heel leuk bruggetje een stel Chinezen tegen die kostte wat kostte met ons op de foto wilden, eentje drukte zelfs haar kind in de handen van Anouk! Het was wel echt heel grappig en ze vroegen het allemaal heel lief, dus dit keer vonden we het niet erg. Normaal gesproken nemen ze gewoon foto’s van je zonder het te vragen, dat is wel echt heel irritant aan het worden.
Na het park gingen we weer teruglopen naar het plein van de Heilige Vrede, waar om half zeven de vlag zou worden opgehaald. Het was ongeveer een half uur lopen en om 18:15 konden we tussen de rijen Chinezen gaan staan. Om 18:20 kwamen er allemaal Chinezen in uniform synchroon het paleis tegenover het plein uit (de kant van de Verboden Stad, niet die van Mao’s mausoleum, waar trouwens een enorme rij voor stond!) die naar de vlag toeliepen. Tergend langzaam werd de vlag naar beneden gehaald, waar alle Chinezen natuurlijk weer foto’s en filmpjes van gingen maken (wie gaat er nou een vijf minuten lang filmpje van een vlag die naar beneden gaat terugkijken?). Het was wel bijzonder om te zien en ik ben blij dat we het gedaan hebben, maar zo speciaal was het ook weer niet.
Daarna werden we vrij bruut van het plein gestuurd door andere Chinezen in uniformen en liepen we terug naar het hostel. Onderweg zagen we een leuk restaurantje, waar we onze vertrouwde gefrituurde pork namen en verder brocoli, Kung Pau chicken, noodles met ei en tomaat, paksoi (wat hier Chinese brocoli heet...) en dumplings met vleesvulling halen. Het was erg lekker en onze Spanjaard kon ook gelijk met onze favoriete gerechten kennis maken!
Daarna gingen we terug naar het hostel, waar ik met Renee, Boukje en Bas een paar potjes LoveLetter en Guillotine heb gespeeld terwijl Bas en ik een heerlijk Chinees biertje dronken. Daarna douchen en om 23:30 ons bed in, want morgen gaan we om 06:30 op om de muur te beklimmen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
