Dag 8: Impression of the West Lake

Vanochtend begonnen we met ontbijt in de kantine, ditmaal had ik een omelet op deeg, wat verrassend lekker is vergeleken met de andere mogelijkheden voor ontbijt hier (bapao’s met meer deeg dan inhoud en die inhoud bestaat ook nog eens uit smerige bonenpasta) hadden we Tuina, een traditionele Chinese behandeling die met behulp van het drukken op de huid klachten kan verlichten. Ja dat klinkt als massage, maar zo mogen we het ab-so-luut niet noemen. Eerst kregen we een uur uitleg over de verschillende technieken. Er zijn 6 technieken:
- Thumppressing – met de duim op een gebied drukken
- Rolling (door Chinezen uitgesproken als Lorring, vet grappig) – met de knokkels zachtjes over de huid rollen
- Pinching – Zachtjes knijpen
- Pulling – Aan het hoofd trekken.
- Traction/Countertraction – Op de zij laten liggen en lichaam zachtjes uiteenduwen
- Grasping - Aan de schouders trekken (mag alleen als je goed opgewarmt ben)

Ze zijn allemaal uitgevoerd op verschillende mensen van onze groep, maar bij mij ging hij een speciale behandeling voor oogproblemen uitvoeren. Wat we allemaal wel heel goed vonden was dat hij eerst vroeg of ik al een MRI had gehad omdat er sommige dingen zijn die Tuina niet kan oplossen en waarvoor je echt Westerse geneeskunde nodig hebt. Ze zijn hier dus echt meer voor samenwerken van de twee soorten en dus minder het één of het ander, wat ik in Nederland vaak zie.
Na de Tuina les hadden we alle lessen van die dag gehad, dus hadden we plannen voor de middag gemaakt. Eerst gingen we naar het treinstation om de kaartjes naar Beijing te halen (waar we 12 september heengaan) en voor het weekendje Shanghai waar we van vrijdag-zondag heengaan. Er waren twee groepen: een groep die van vrijdag-zondag naar Shanghai ging en van zondag-maandag naar Suzhou (‘Het Venetië van China’) en een groep die van zaterdag-zondag naar Shanghai ging. Ik besloot me bij de eerste groep aan te sluiten voor een ultimate China experience, Joyce en Eline zaten in de tweede groep.

Het treinstation van Hangzhou is enorm groot. We stonden in een grote hal met een bord met allerlei treinen en probeerden bij de Engelse balie kaartjes te regelen. Met behulp van de Pleco app (vertaald Engels in Chinese tekens, zo handig) is het ons uiteindelijk nog wel gelukt.
Vanaf de treinen verdeelden we ons over twee groepen: een groep die naar een avondshow op het meer wilde gaan en een groep die een tempel wilde bezoeken (wat uiteindelijk helaas niet is gelukt). Ik zat in de avondshow-groep met Denise, Daphne, Joyce, Eline, Boukje en Renee. We moesten volgens de man in bus K7, maar toen we die niet konden vinden stapten we maar in de gewone bus 7 en die bracht ons gelukkig naar de goede plek.
Bij het meer kochten we VIP kaartjes voor de show (280 yen per stuk, dus 40 euro, maar er was ons verteld dat het dat meer dan waard was). We kochten een ijsje (Vianetta op een stokje, echt geweldig) en maakten we een wandeling door een van de vele parken bij het meer. In China hebben ze de vreemde gewoonte om plantjes en andere dingen aan een clipje in hun haar te doen, dus Eline en ik gingen op missie om de meest maffe planten op de foto te zetten. Ondertussen probeerden Chinezen ons sneaky op de foto te zetten.

Na de wandeling gingen we naar de tempel tegenover het meer. Het was een mooie tempel, maar inmiddels wennen we steeds meer aan de omgeving hier en is alles toch wat minder indrukwekkend. Het blijft wel een ideale plek om foto’s te maken dus Eline, Joyce, Denise en ik hebben wat mooie plaatjes geschoten.

Daarna was het tijd om te gaan eten. We hadden een dumpling restaurantje gevonden en Daphne bestelde met haar dumpling ervaring (ze heeft hier al een maand rondgereisd) alles wat haar lekker leek. We hadden dumplings met garnaal, met groente en met varkensvlees. (Voor mensen die niet weten wat dumplings zijn: het zijn warme deegballetjes met sap en andere dingen aan de binnenkant die je met stokjes eet maar die altijd van je stokje afvallen, zichzelf onderdompelen in de saus en zorgen dat jij je kleding weer moet wassen omdat 1) alle saus over jou heenkomt en 2) al het sap eruit spuit als je het balletje per ongeluk kapot prikt met je stokje. Verder zijn dumplings wel heel lekker dus het is het waard). Het was erg lekker maar wel erg moeilijk en mijn mooie rok moet binnenkort in de was, maar we waren allemaal goed gevuld en klaar voor de show.

Om 19:30 liepen we het terrein van de show op. We gingen eerst nog even naar het toilet, wat tot verschrikking van velen een hurktoilet zonder toiletpapier was. Ik heb gelukkig genoeg ervaring opgedaan op Franse campings en kon wat zakdoekjes lenen, dus samen met Daphne stond ik al snel weer buiten en was het tijd voor nog een ijsje. Ditmaal had ik een Thor-ijsje (kon het niet laten liggen), het was een soort perenijsje maar dan met passievrucht smaak. Moeten ze in Nederland ook hebben! Daarna liepen we naar de plaatsen, maar ik was natuurlijk weer mijn kaartje kwijt.. Gelukkig vroegen ze er niet om en konden we op onze VIP plaatsen van de show gaan genieten.

De show ging over een jonge man en een jonge vrouw die elkaar ontmoeten en spontaan verliefd worden, maar als ze net samenzijn wordt de vrouw gekidnapt en moeten ze voor altijd afscheid nemen. Het grootste deel van de show is de man op zoek naar de vrouw, die inmiddels in een kraanvogel is veranderd. Ondanks het vreemde verhaal was het een erg mooie show, ik raad mensen zeker aan om er stukken van op Youtube te kijken. De show heet ‘Impression of the West Lake’. Ik zou de link plaatsen als ik Youtube had, maar China blokkeert natuurlijk weer alles en mijn VPN doet het nog steeds niet.

Na de show was er een enorme rij voor de taxi’s, maar gelukkig konden we voor 100 yen in een illegaal busje stappen wat ons naar de campus bracht. Daar aangekomen zagen we de andere groep, hadden we tijd om bij te kletsen en gingen we weer lekker slapen.