Dag 17: Het Chinese Platteland

Vandaag hadden we een excursie naar het platteland! Onze bus vertrok om 09:00, dus na een ontbijt om 08:30 en geld gepind te hebben om het verblijf hier te kunnen betalen (5080 yen in totaal, dus iets meer dan 700 euro) stonden we klaar voor de bus. De busreis was ongeveer een uurtje waarin ik weer heerlijk heb geslapen (sorry Eva, maar je schouder ligt gewoon heel comfortabel!).
Toen we in het dorpje aankwamen bezochten we eerst twee klinieken, de twee ‘artspraktijken’ van het dorp. In het dorp woonden in totaal 2000 mensen, die verzorgd werden door twee artsen (in Nederland heb je 2500 mensen op 1 huisarts, maar daar zijn er wel artsassistenten en zusters bij, die heb je hier in China niet!). We konden vragen stellen aan de artsen en rondkijken in hun praktijk. Het meest opvallende vond ik dat er gewoon een asbak op de tafel van de arts zat en dat er in de hoek een enorme spin zat (ik ben niet eens gillend weggerend trots). We mochten ook bij de medicijnen kijken, waar een combinatie van westerse pilletjes en Chinese kruidentabletjes lagen. Tijdens de rondleidingen kregen we koekjes van onze calligrafiedocente die ook meewas, de koekjes waren heerlijk en ik verheug me op de les Dumpling maken die we ook van haar krijgen aanstaande maandag.
Daarna kregen we allemaal een lotusplant om te eten; er zitten kleine zaden in de plant die je kunt pellen en een beetje als tuinbonen smaken. Ik vond het heel lekker. Met de plant in onze hand liepen we naar een lotusveld, waar duizenden bloemen stonden voor de lotusoogst. Helaas waren de meeste al uitgebloeid (het is het mooist in juni-juli), maar we konden toch nog wat mooie foto’s maken en natuurlijk met een lotusblad op de foto.
Na de wandeling was het tijd voor de lunch: in een plaatselijk restaurantje waren tafels voor ons gedekt en konden wij en de gidsen (de standaard gidsen en een paar docenten die ook meewaren) heerlijk eten. Het eten was vergelijkbaar met het restaurantje met de zoete aardappel (al was er geen zoete aardappel helaas), maar we kregen nu ook vis in azijn (het typische voedsel van Hangzhou, heel erg lekker maar het is erg moeilijk om een vis met stokjes te fileren) en een hele eend die door onze gids vakkundig werd afgebroken tot eetbare stukjes, dit deed ze niet met een mes maar ook gewoon met eetstokjes en haar handen: respect.
Met een volle maag en na een vreemd gesprek met een lokale Chinees (‘Where are you from?’ ‘Holland, The Netherlands’ ‘O I never been there, I just been to England, I loved Amsterdam’ Juist....) stapten we in de bus naar het volgende dorpje. Dit dorpje staat erom bekend dat elke familie zijn eigen wasplek heeft en is daar ook naar vernoemd (ik weet de Chinese naam helaas niet meer, maar vrij vertaald was het ‘iedereen zijn eigen gat’). We liepen door de straten en bezochten wat oude huizen die een soort tempels waren. Een van de huizen was al meer dan 100 jaar verlaten en erg bijzonder om te zien. Het was een enorme troep waarin ik zelfs een pokémonkaart heb gevonden...
Op een gegeven moment voegde een oude man zich bij ons die ons naar zijn huis leidde. Hij bleek de dorpsoudste te zijn en wilde met ons allemaal knuffelend op de foto. Daarna gaf hij ons een Chinese inscriptie. Die van mij zegt iets als ‘Ontwikkel je talent’. Geen idee of dat goed vertaald is natuurlijk, maar hij ziet er mooi uit en ik ben er erg blij mee. Daarna stapten we weer de bus in, terug naar Hangzhou.
Die avond ging ik met Joyce, Eline, Bas, Robin en Anouk in het restaurantje met de zoete aardappels eten. Ondanks dat we met zijn zessen waren bestelden we zes gerechten en rijst, want we hadden heel erg veel honger. Toen we de borden kregen, bleek dat ze ons bij het restaurant inmiddels kenden en ook erg aardig vonden, want we kregen enorm veel eten! We kregen bijna de zoete aardappels niet op (ik zeg bijna, want die gaan echt altijd op!). Daarna gingen we naar de supermarkt waar Denise en ik ijs kochten en ik nog een dragonfruit voor die avond. Het ijs van Denise, sesamijs, was verrassend lekker, al smolt het wel snel in de hitte tussen de supermarkt en de dorm.
In de dorm gingen we op zoek naar de keuken, die op de begane grond bleek te zijn. Hij ging om 21:00 dicht en het was 21:05, maar gelukkig was er een meisje zo aardig om te deur voor ons open te doen. We legden ons ijs in de koelkast en gingen douchen, waarna ik bij Eva en Denise op de kamer ging muziek luisteren en dragonfruit ging eten. Dragonfruit smaakt een beetje naar kiwi, maar dan zachter. Het is echt superlekker! Daarna gingen we rond 22:30 slapen, want morgen (zaterdag) moeten we om 05:30 in de bus naar de gele bergen zitten!