Dag 24: Afscheid van Hangzhou

Vandaag was een minder leuke dag: toen ik ’s ochtends opstond voelde ik me belabberd (onbeperkt drank is toch niet een heel goed idee als je al weken niet geweldig slaapt) en kwam ik erachter dat mijn telefoon nergens te bekennen was. Waarschijnlijk is ie in de club verloren gegaan, dat ik hem of ergens heb neergelegd (kan ik me eigenlijk niet voorstellen, maar je weet maar nooit op zo’n avond) of dat ie gestolen is. We hebben nog naar de club laten bellen, maar helaas was er geen telefoon gevonden.
Om 08:30 liepen we naar een ander gebouw voor de eindpresentatie, die ik dus zou geven. Het begon met een speech van de vice-president van de universiteit, die het heel leuk had gevonden dat we hier waren. Daarna kwam onze presentatie, die helaas niet in powerpoint kon dus onze filmpjes deden het niet, maar verder deed hij het wel. Ik vertelde over de colleges die we hadden gehad, de rest vulde het programma verder in met de overige activiteiten. Het liep vrij soepel voor een groep brakke mensen en de mensen van de universiteit waren er blij mee. Daarna hadden we nog een kleine quiz waarbij de Chinezen moesten raden wat Nederlandse woorden betekenden, dat was ook erg leuk.
Als afsluiting van onze cursus kregen we een certificaat (woehoe!) waaruit blijkt dat we hier 83 studieuren hebben gehad (ik heb niets echt als ‘studie’ ervaren, maar goed). We gingen op de foto met de vice-president en spraken met de Chinezen af om een afsluitende lunch in het restaurant met de zoete aardappels te doen.
Eenmaal terug in de kamer viel ik als een blok in slaap terwijl Eline en Joyce naar mijn telefoon zochten, die we dus helaas niet hebben gevonden. Om 12:00 maakten ze me wakker om naar de lunch te gaan, maar toen we net buiten waren voelde ik me al zo misselijk dat ik terug ben gegaan naar de kamer om uit te brakken.
Toen ik op de kamer was, werd er opeens geklopt. Het was een Chinees die ik op de weg naar boven in de lift had gezien. Hij legde uit dat hij een belangrijke mail had ontvangen over een ‘manuscript’ dat hij had geschreven maar dat zijn internet eruit lag, of hij bij mij zijn mail mocht bekijken. Ik vond het alleen maar gezellig en we raakten aan de praat. Hij blijkt een combinatie van TCM en Westerse geneeskunde gestudeerd te hebben en nu dokter en docent in oncologie te zijn. Hij liet me zijn werk zien, wat echt heel erg lijkt op een Westers wetenschappelijk artikel en wat ik als ik thuis ben zeker ga lezen. Omdat hij wel merkte dat ik enorm moe was, heeft hij met tuina geprobeerd de moeheid te bestrijden en na onze emailadressen uitgewisseld te hebben ging hij terug naar zijn kamer en ik weer lekker slapen.
Rond 18:00 kwam Joyce terug en tot die tijd heb ik eigenlijk aan een stuk door geslapen, ik ben een keertje wakker geworden waarbij ik ging kijken of er nog mensen van onze groep waren, maar iedereen was naar de West Lake of de Lin Ying Tempel, dus ging ik lekker bijslapen. Daphne had bananen voor me gekocht en van Eline kreeg ik wat droge crackers, dus had ik wat te eten. Na het slapen en eten voelde ik me een stuk beter, dus ging ik iedereen op de hoogte stellen dat mijn telefoon er niet meer is en mijn tas inpakken. Daarna kwamen Boukje, Renee en Daphne me halen voor het avondeten bij het noodletentje waar we hebben gelunched na onze reis naar Shanghai en ging ik boodschappen doen voor de reis naar Beijing van morgen.
Weer op de kamer ging ik verder met mijn tassen inpakken en kon ik even met mama skypen, wat toch wel erg fijn was ondanks dat zij mij niet kon horen. Gelukkig kan ik na het schrijven van deze blogs inmiddels vrij snel typen en konden we een goed gesprek houden. Inmiddels is het 22:30 en ga ik lekker even douchen voor we gaan slapen, morgen gaat de wekker alweer om 05:30!