Dag 3: Jetlags bestaan toch wel...
21 Augustus 2015 | Hong Kong, Hong Kong
Oeps! Toen we vanochtend wakker werden was het al 09:30! Nederlandse tijd... Dus hier was het 15:30! We hadden de halve dag geslapen en onze hele dagplanning daarmee overhoop gehaald! Eigenlijk wilden we vandaag naar 'Victoria Peak', een winkelcentrum en uitzichtplek boven op een heuvel aan de overkant van de rivier. Dat moet dus maar morgen... We besloten er maar het beste van te maken en vertrokken na een korte stop in de SevenEleven naar het stadspark, 'Kowloon park'. Daar hebben we door een Chinese tuin gelopen, een vogeltuin met ara's, papegaaien en zelfs neushoornvogels gezien en tot onze vreugde een enorm zwembad gevonden. We hadden een nieuwe missie: ik moest een bikini! Maar voordat we op zwemkledingjacht gingen, speelden we nog wat potjes pesten in het park met naast ons oude Chinezen die een spel deden dat wel wat weghad van dammen. Het was een mooi schouwspel: twee oude mannen rond een speciaal voor dat spel ontworpen tafeltje met daaromheen allemaal mannen, waaronder ook bewakers van het park, die hun mening over het spel gaven. Toen er donkere wolken boven onze hoofden kwamen waren we opgelucht omdat het afkoelde, maar toch ook bang dat het zou gaan onweren. De oude mannetjes vertrokken ook naar een veiligere plek en wij besloten om richting Temple Street te lopen voor de Night Market. Onderweg viel het ons nog wel op dat de mensen in het zwembad zich niets aantrokken van het dreigende onweer...
Onderweg naar de markt kwamen we nog langs een klein kledingmarktje, waar ik voor 98 hong kong dollar een tankini (soort bikini) kocht. Ja, ik had moeten afdingen want ja, 98 is veel te veel geld, maar ik was al lang blij dat we dan de volgende dag konden gaat zwemmen. Daarna kwamen we op de markt: overal kraampjes met allerlei spullen. Kleding, standaard souvernirs, theesetjes, telefoonhoesjes, zwaaiende katjes... alle verwachtingen kwamen uit maar het was veel indrukwekkender dan ik had verwacht. Na ongeveer een uur lopen was het al helemaal donker (dat is het hier rond 19:00 uur al) en was het tijd om te gaan eten. Helaas hadden we vrijwel geen geld meer en begon een zoektocht naar een ATM. In plaats van dat alle mensen ons aanspraken of we iets wilden kopen, begonnen wij dus mensen aan te spreken. Dat werkte verrassend snel en na nog 300 hong kong dollar gepind te hebben konden we op zoek naar een restaurantje.
Omdat we nu al langer dan 24 uur in Azië waren en we nog steeds alleen maar normale dingen hadden gegeten, namelijk rijstwafels en koekjes als avondeten en croissantjes en kaasbroodjes als lunch, wilden we ditmaal echt Hong Kongs eten. De Mac die we tegenkwamen lieten we links liggen en al snel kwamen we bij een schattig restaurantje. Daar bestelden we kip met limoen, kip zoetzuur en eendenborst. Ook was er ijskoude Cola, wat met temperaturen van boven de 30 graden erg welkom was! Alle drie waren erg smakelijk, al was het nog wel een geklooi: eten met stokjes! Ook viel het op dat er in de kip nog stukken bot zaten, waardoor je als het ware de kip moest afkluiven, met die stokjes dus. Maar het is gelukt! Helaas gaven ze er geen rijst of groente bij, maar we zaten zo vol van de ervaringen dat we wel genoeg hadden gehad en richting boulevard gingen lopen (met natuurlijk een tussenstop bij de SevenEleven).
Op de boulevard aangekomen bleek dat de lichtshow helaas al was afgelopen, maar we konden op een soort verhoogde kunstgrasmatjes met een boom in het midden chillen en kaarten. Na veel potjes pesten en shithead was het inmiddels al 23:00 en vonden we dat het tijd was om maar eens te gaan slapen. Daar dacht een voorbijganger anders over, hij kwam naar ons toe met de vraag 'Can I ask you something funny? But don't laugh!' Wij hadden daar eigenlijk helemaal geen zin in, dus na een kort gesprek (waarin hij nog minstens twee keer 'Can I ask you something? But don't laugh!' had gezegd) konden we eindelijk terug naar het hostel.
Na heerlijk te hebben gedouched waren we eigenlijk nog niet zo moe, dus hebben we wat potjes Hanabi gespeeld tot het 02:30 was en we toch maar echt het licht aangedaan. Vandaag hebben we toch maar een wekkertje gezet!
Onderweg naar de markt kwamen we nog langs een klein kledingmarktje, waar ik voor 98 hong kong dollar een tankini (soort bikini) kocht. Ja, ik had moeten afdingen want ja, 98 is veel te veel geld, maar ik was al lang blij dat we dan de volgende dag konden gaat zwemmen. Daarna kwamen we op de markt: overal kraampjes met allerlei spullen. Kleding, standaard souvernirs, theesetjes, telefoonhoesjes, zwaaiende katjes... alle verwachtingen kwamen uit maar het was veel indrukwekkender dan ik had verwacht. Na ongeveer een uur lopen was het al helemaal donker (dat is het hier rond 19:00 uur al) en was het tijd om te gaan eten. Helaas hadden we vrijwel geen geld meer en begon een zoektocht naar een ATM. In plaats van dat alle mensen ons aanspraken of we iets wilden kopen, begonnen wij dus mensen aan te spreken. Dat werkte verrassend snel en na nog 300 hong kong dollar gepind te hebben konden we op zoek naar een restaurantje.
Omdat we nu al langer dan 24 uur in Azië waren en we nog steeds alleen maar normale dingen hadden gegeten, namelijk rijstwafels en koekjes als avondeten en croissantjes en kaasbroodjes als lunch, wilden we ditmaal echt Hong Kongs eten. De Mac die we tegenkwamen lieten we links liggen en al snel kwamen we bij een schattig restaurantje. Daar bestelden we kip met limoen, kip zoetzuur en eendenborst. Ook was er ijskoude Cola, wat met temperaturen van boven de 30 graden erg welkom was! Alle drie waren erg smakelijk, al was het nog wel een geklooi: eten met stokjes! Ook viel het op dat er in de kip nog stukken bot zaten, waardoor je als het ware de kip moest afkluiven, met die stokjes dus. Maar het is gelukt! Helaas gaven ze er geen rijst of groente bij, maar we zaten zo vol van de ervaringen dat we wel genoeg hadden gehad en richting boulevard gingen lopen (met natuurlijk een tussenstop bij de SevenEleven).
Op de boulevard aangekomen bleek dat de lichtshow helaas al was afgelopen, maar we konden op een soort verhoogde kunstgrasmatjes met een boom in het midden chillen en kaarten. Na veel potjes pesten en shithead was het inmiddels al 23:00 en vonden we dat het tijd was om maar eens te gaan slapen. Daar dacht een voorbijganger anders over, hij kwam naar ons toe met de vraag 'Can I ask you something funny? But don't laugh!' Wij hadden daar eigenlijk helemaal geen zin in, dus na een kort gesprek (waarin hij nog minstens twee keer 'Can I ask you something? But don't laugh!' had gezegd) konden we eindelijk terug naar het hostel.
Na heerlijk te hebben gedouched waren we eigenlijk nog niet zo moe, dus hebben we wat potjes Hanabi gespeeld tot het 02:30 was en we toch maar echt het licht aangedaan. Vandaag hebben we toch maar een wekkertje gezet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
