Aantekeningen Lecture International Communication
10 September 2015 | China, Hangzhou
Per jaar komen er bijna dan 380 duizend internationale studenten uit meer dan 200 verschillende landen naar China, vooral van Korea, Thailand, Japan, USA en Rusland. In ZCMU (deze uni) zijn het er ongeveer 600. Wat zijn de grootste moeilijkheden?
Onze lijst:
- De taal
- Eten met stokjes
- De hitte
- Drukte overal
- Kraanwater dat niet drinkbaar is
- Onderhandelen op de marktjes/touristenwinkels
Hun lijsten:
Sociaal culturele problemen:
- Toiletten (hygiëne)
- Wachtrijen
- Administratieve organisatie
- Chinese humor
- Chinese politieke systeem
Moeilijkheden die tot depressie kunnen zorgen:
- Nieuw ritme aannemen
- Weinig godsdienstige mogelijkheden
- Het weer/de temperatuur
- Lekker eten vinden
- Een huis vinden
- Winkelen
Cultuurshock:
Eerste maanden ben je in ‘honeymoon’ -> je vindt alles mooi. Na twee tot 4 maanden ben je depressed want het is toch heel anders dan eerst. Daarna begin je eraan te wennen en komt er humor bij kijken, na 5,5 maand voel je je thuis. Als je weer teruggaat naar je eigen land is er een reverse culture shock. Redenen zijn: verdriet, eenzaamheid, heimwee, frustratie en angst (omdat dingen anders zijn/om de studie te halen). Ook het gevoel er niet bij te horen of niet begrepen te worden speelt mee, net als negatieve/simplistische gedachten over China en het missen van landgenoten.
Bij internationale culturele communicatie let je op cultuur/normen en waarden, verbale communicatie en non-verbale communicatie. Hierbij zijn stereotypen erg belangrijk. Ethnocentrisme is het gedrag dat je denkt dat je eigen cultuur het midden van de wereld is. Dit zie je bijvoorbeeld bij een wereldkaart, elk land zet zichzelf in het midden van de kaart. Prejudice: negatieve vooroordelen gebaseerd op bijna niets. Discriminatie komt voort uit stereotypen en prejudice. Het essentiele centrum van cultuur bestaat uit traditionele ideeën en hun waardes. Cultuur is als een ijsberg -> je ziet maar een kleine top van alles wat er is. We zien eten, omgeving, taal, gebuiken, rituelen, gedrag en kleding, maar er zit veel meer achter!
Communicatie is als er betekenis achter gedrag zit. Hier is een heel schema van, Joyce heeft het kennelijk op de middelbare bij informatica gehad. De meeste misverstanden ontstaan bij het encoderen en decoderen. Bijvoorbeeld als je in China vraagt of iemand heeft gegeten, dan is dat een gewone vraag, geen uitnodiging om samen te gaan eten, wat het in Nederland al veel sneller zou zijn. Verschillen zitten ook in gebaren: het gebaar van ok (het gebaar van Art bij vorige WieIsDeMol?) betekent hier ‘drie’.
Er zijn verschillende soorten normen en waarden. Er zijn universele normen en waarden en cultuurspecifieke normen en waarden. In China worden universele steeds beangrijker. Er zijn verschillende gebieden waarin de normen en waarden verdeeld kunnen worden, dit is deels vastgelegd door de Nederlander Hofstede (TOVE!). Hij vond 6 culturele dimensies: individualisme/collectivisme, power distnce, uncertainly avoidance, man vs woman, long term vs short term en focus/restraint.
We zien een foto van Nixon in China, de Chinese premier schept voor hem op en hij kijkt erg chagrijnig, maar hier in China is dat traditie. Dit is collectivisme. Ranking individualisme: USA 1, Nederland 5! China staat 36ste.
Als we een medaille winnen op de Olympische spelen, wie zou je bedanken? Wij bedanken onze familie, coaches en vrienden, maar Chinezen dienen ook het sportsysteem en de staat te bedanken. Het gaat er in China om dat je voor China wint, niet voor jezelf.
Nu over het verschil tussen land en thuis. Bij ons is het gescheiden, maar Chinezen gebruiken voor ‘country’ en ‘home’ hetzelfde woord: ‘landthuis’, waarbij het land dus eerst wordt genoemd en dus ook belangrijker is. Zonder land is er dus geen ‘home’.
Power distance is in hoeverre het wordt geaccepteerd dat de macht ongelijk binnen bedrijven is verdeeld over individuals. In China heb je bijvoorbeeld dat als je op een hogere verdieping zit, je belangrijker bent. De directeur van de universiteit zit bijvoorbeeld op de hoogste verdieping. Het is ook erg belangrijk om mensen aan te duiden met een titel, ook in de familie.
Edward Hall heeft het verschil tussen high context en low context vastgelegd. Bij high context is de informatie indirect en is de context erg belangrijk (bijvoorbeeld Japans). Bij low context is de informatie zelf erg belangrijk, bijvoorbeeld in het Duits. Bij het tweede durf je veel meer te vragen van de ander, bij de eerste hoop je dat mensen dingen zelf aanbieden. De combinatie kan erg fout gaan omdat de een wacht op het aanbod en de ander op de vraag. Ondertussen lijkt het op een goed gesprek, maar de communicatie faalt.
Klachten over de Chinese cultuur gaan vaak over de indirectheid (mensen zeggen soms zelfs het tegenovergestelde van wat ze willen zeggen) en de onzekerheid. Daarom zeggen ze vaak dingen als ‘basically’, ‘should be’ en ‘in principle’ no problem, in plaats van gewoon ‘no problem’. Er is een enorm samenspel van iemand blijven bedanken en zeggen dat je niet genoeg hebt gedaan. Je moet jezelf niet waarderen maar juist een beetje afkraken. Na li Na li is het Chinese ‘not at all’, maar letterlijk is het ‘Waar? Waar?’. Dit geeft grappige situaties bij het vertalen. Het schijnt Chinees te zijn dat als je een complimentje krijgt, je zegt ‘och, het was maar 2 euro’. Dit doen wij ook heel vaak!
Symbolen zijn in het Chinees belangrijk, en ook zijn kleuren. Rood is bijvoorbeeld heel belangrijk voor China. Bij het huwelijk is het dan ook beter om in rood te trouwen dan in wit. Want, wit wordt geassocieerd met begrafenissen. Rood is huwelijk en wit is begrafenis. Een pijnboom is belangrijk want het staat voor lang leven, een vleermuis met blijdschap en een draak (lóng) is ook belangrijk, terwijl het in andere culturen slecht is. 9 is lang leven, 8 is geluk en 4 is de dood. Mensen willen dus ook geen 4’en in hun telefoonnummer, je krijgt korting op een telefoonnummer met 4’en erin! Hetzelfde geldt voor nummerborden.
Non-verbale communicatie wordt generatie op generatie overgedragen en is gebaseerd op gedeeld begrip. In non-verbale communicatie zitten de verborgen normen en waarden van een cultuur verborgen. Het zit is lichaamsbewegingen (kinesics). Wij kijken een stukje van Mulan om te zien dat vrouwen en mannen andere lichaamsbewegingen hebben. Mulan zegt geen Na Li Na Li! Slechte Chinese vrouw! Aanraking is ook erg belangrijk: waar wij vreemden met drie zoenen begroeten zou dat hier ook echt nooit gebeuren. Het stemgebruik ook: in sommige landen is harder praten een teken dat je erg in je woorden geloofd, in andere landen is het juist een teken van controleverlies.
Proximics is de studie over afstand. Sociaal is 3 meter afstand, persoonlijk 1,2 meter en intimate 0,5 m. Als je op een bankje gaat zitten waar al iemand zit, ga je er niet direct naast zitten als je diegene niet kent. Maar Chinese ouderen gaan bijvoorbeeld wel dichter bij elkaar zitten als ze elkaar niet kennen. Ook als mensen een spel spelen komen er vaak vreemden omheen staan die je advies gaan geven. We bekijken nu een essay over cultuur shock. Chinezen hebben veel minder persoonlijke ruimte nodig dan Europeanen of Japanesen. Nederlanders hebben 30-40 cm nodig, Italianen 20-30 en Chinezen 0-5 cm! We kijken ook een filmpje over Tai Chi, een Tai Chi meester die in USA komt en geen Engels spreekt. We snappen de boodschap niet echt, maar het gaat over persoonlijke ruimte.
Er zijn ook verschillen in de tijd. Er is monochronic time en polychronic time. Het eerste is een ding tegelijk, geconcentreerd op de taak, veel eigen ruimte en lage communicatie. Hier heb je nauwelijks afspraken, bijvoorbeeld bij de kapper, je loopt gewoon binnen. Ze verkopen dan ook gewoon geen agenda’s in Hangzhou! Ze zijn polychronic, ze doen meerdere dingen tegelijktijd. Het is ook niet onbeleefd dat je dingen afzegd als er Bij de aantekeningen van 10-09 mist dit deel: Er zijn ook verschillen in de tijd. Er is monochronic time en polychronic time. Het eerste is een ding tegelijk, geconcentreerd op de taak, veel eigen ruimte en lage communicatie. Hier heb je nauwelijks afspraken, bijvoorbeeld bij de kapper, je loopt gewoon binnen. Ze verkopen dan ook gewoon geen agenda’s in Hangzhou! Ze zijn polychronic, ze doen meerdere dingen tegelijktijd. Het is ook niet onbeleefd dat je dingen afzegd als er vrienden/familieleden in moeilijkheden hebt (al kan dat in Nederland ook wel gewoon natuurlijk). Zo was het eerst ook met de ziekenhuizen: je loopt binnen wanneer je wil en wordt zo snel mogelijk geholpen. Dit doet denken aan een grote markt waar iedereen gewoon maar rond kan lopen en het wordt dan ook erg druk.
Om de internationale communicatie te verbeteren is het belangrijk om open te staan voor andere culturen. Ken je eigen cultuur en probeer te zien dat deze niet de standaard cultuur van iedereen is. Zoek een gedeeld element van jouw cultuur en de cultuur van de ander. Ontwikkel empathie voor de ander (leer om dingen vanuit het perspectief van anderen te zien) en vraag hierbij om feedback.
Onze lijst:
- De taal
- Eten met stokjes
- De hitte
- Drukte overal
- Kraanwater dat niet drinkbaar is
- Onderhandelen op de marktjes/touristenwinkels
Hun lijsten:
Sociaal culturele problemen:
- Toiletten (hygiëne)
- Wachtrijen
- Administratieve organisatie
- Chinese humor
- Chinese politieke systeem
Moeilijkheden die tot depressie kunnen zorgen:
- Nieuw ritme aannemen
- Weinig godsdienstige mogelijkheden
- Het weer/de temperatuur
- Lekker eten vinden
- Een huis vinden
- Winkelen
Cultuurshock:
Eerste maanden ben je in ‘honeymoon’ -> je vindt alles mooi. Na twee tot 4 maanden ben je depressed want het is toch heel anders dan eerst. Daarna begin je eraan te wennen en komt er humor bij kijken, na 5,5 maand voel je je thuis. Als je weer teruggaat naar je eigen land is er een reverse culture shock. Redenen zijn: verdriet, eenzaamheid, heimwee, frustratie en angst (omdat dingen anders zijn/om de studie te halen). Ook het gevoel er niet bij te horen of niet begrepen te worden speelt mee, net als negatieve/simplistische gedachten over China en het missen van landgenoten.
Bij internationale culturele communicatie let je op cultuur/normen en waarden, verbale communicatie en non-verbale communicatie. Hierbij zijn stereotypen erg belangrijk. Ethnocentrisme is het gedrag dat je denkt dat je eigen cultuur het midden van de wereld is. Dit zie je bijvoorbeeld bij een wereldkaart, elk land zet zichzelf in het midden van de kaart. Prejudice: negatieve vooroordelen gebaseerd op bijna niets. Discriminatie komt voort uit stereotypen en prejudice. Het essentiele centrum van cultuur bestaat uit traditionele ideeën en hun waardes. Cultuur is als een ijsberg -> je ziet maar een kleine top van alles wat er is. We zien eten, omgeving, taal, gebuiken, rituelen, gedrag en kleding, maar er zit veel meer achter!
Communicatie is als er betekenis achter gedrag zit. Hier is een heel schema van, Joyce heeft het kennelijk op de middelbare bij informatica gehad. De meeste misverstanden ontstaan bij het encoderen en decoderen. Bijvoorbeeld als je in China vraagt of iemand heeft gegeten, dan is dat een gewone vraag, geen uitnodiging om samen te gaan eten, wat het in Nederland al veel sneller zou zijn. Verschillen zitten ook in gebaren: het gebaar van ok (het gebaar van Art bij vorige WieIsDeMol?) betekent hier ‘drie’.
Er zijn verschillende soorten normen en waarden. Er zijn universele normen en waarden en cultuurspecifieke normen en waarden. In China worden universele steeds beangrijker. Er zijn verschillende gebieden waarin de normen en waarden verdeeld kunnen worden, dit is deels vastgelegd door de Nederlander Hofstede (TOVE!). Hij vond 6 culturele dimensies: individualisme/collectivisme, power distnce, uncertainly avoidance, man vs woman, long term vs short term en focus/restraint.
We zien een foto van Nixon in China, de Chinese premier schept voor hem op en hij kijkt erg chagrijnig, maar hier in China is dat traditie. Dit is collectivisme. Ranking individualisme: USA 1, Nederland 5! China staat 36ste.
Als we een medaille winnen op de Olympische spelen, wie zou je bedanken? Wij bedanken onze familie, coaches en vrienden, maar Chinezen dienen ook het sportsysteem en de staat te bedanken. Het gaat er in China om dat je voor China wint, niet voor jezelf.
Nu over het verschil tussen land en thuis. Bij ons is het gescheiden, maar Chinezen gebruiken voor ‘country’ en ‘home’ hetzelfde woord: ‘landthuis’, waarbij het land dus eerst wordt genoemd en dus ook belangrijker is. Zonder land is er dus geen ‘home’.
Power distance is in hoeverre het wordt geaccepteerd dat de macht ongelijk binnen bedrijven is verdeeld over individuals. In China heb je bijvoorbeeld dat als je op een hogere verdieping zit, je belangrijker bent. De directeur van de universiteit zit bijvoorbeeld op de hoogste verdieping. Het is ook erg belangrijk om mensen aan te duiden met een titel, ook in de familie.
Edward Hall heeft het verschil tussen high context en low context vastgelegd. Bij high context is de informatie indirect en is de context erg belangrijk (bijvoorbeeld Japans). Bij low context is de informatie zelf erg belangrijk, bijvoorbeeld in het Duits. Bij het tweede durf je veel meer te vragen van de ander, bij de eerste hoop je dat mensen dingen zelf aanbieden. De combinatie kan erg fout gaan omdat de een wacht op het aanbod en de ander op de vraag. Ondertussen lijkt het op een goed gesprek, maar de communicatie faalt.
Klachten over de Chinese cultuur gaan vaak over de indirectheid (mensen zeggen soms zelfs het tegenovergestelde van wat ze willen zeggen) en de onzekerheid. Daarom zeggen ze vaak dingen als ‘basically’, ‘should be’ en ‘in principle’ no problem, in plaats van gewoon ‘no problem’. Er is een enorm samenspel van iemand blijven bedanken en zeggen dat je niet genoeg hebt gedaan. Je moet jezelf niet waarderen maar juist een beetje afkraken. Na li Na li is het Chinese ‘not at all’, maar letterlijk is het ‘Waar? Waar?’. Dit geeft grappige situaties bij het vertalen. Het schijnt Chinees te zijn dat als je een complimentje krijgt, je zegt ‘och, het was maar 2 euro’. Dit doen wij ook heel vaak!
Symbolen zijn in het Chinees belangrijk, en ook zijn kleuren. Rood is bijvoorbeeld heel belangrijk voor China. Bij het huwelijk is het dan ook beter om in rood te trouwen dan in wit. Want, wit wordt geassocieerd met begrafenissen. Rood is huwelijk en wit is begrafenis. Een pijnboom is belangrijk want het staat voor lang leven, een vleermuis met blijdschap en een draak (lóng) is ook belangrijk, terwijl het in andere culturen slecht is. 9 is lang leven, 8 is geluk en 4 is de dood. Mensen willen dus ook geen 4’en in hun telefoonnummer, je krijgt korting op een telefoonnummer met 4’en erin! Hetzelfde geldt voor nummerborden.
Non-verbale communicatie wordt generatie op generatie overgedragen en is gebaseerd op gedeeld begrip. In non-verbale communicatie zitten de verborgen normen en waarden van een cultuur verborgen. Het zit is lichaamsbewegingen (kinesics). Wij kijken een stukje van Mulan om te zien dat vrouwen en mannen andere lichaamsbewegingen hebben. Mulan zegt geen Na Li Na Li! Slechte Chinese vrouw! Aanraking is ook erg belangrijk: waar wij vreemden met drie zoenen begroeten zou dat hier ook echt nooit gebeuren. Het stemgebruik ook: in sommige landen is harder praten een teken dat je erg in je woorden geloofd, in andere landen is het juist een teken van controleverlies.
Proximics is de studie over afstand. Sociaal is 3 meter afstand, persoonlijk 1,2 meter en intimate 0,5 m. Als je op een bankje gaat zitten waar al iemand zit, ga je er niet direct naast zitten als je diegene niet kent. Maar Chinese ouderen gaan bijvoorbeeld wel dichter bij elkaar zitten als ze elkaar niet kennen. Ook als mensen een spel spelen komen er vaak vreemden omheen staan die je advies gaan geven. We bekijken nu een essay over cultuur shock. Chinezen hebben veel minder persoonlijke ruimte nodig dan Europeanen of Japanesen. Nederlanders hebben 30-40 cm nodig, Italianen 20-30 en Chinezen 0-5 cm! We kijken ook een filmpje over Tai Chi, een Tai Chi meester die in USA komt en geen Engels spreekt. We snappen de boodschap niet echt, maar het gaat over persoonlijke ruimte.
Er zijn ook verschillen in de tijd. Er is monochronic time en polychronic time. Het eerste is een ding tegelijk, geconcentreerd op de taak, veel eigen ruimte en lage communicatie. Hier heb je nauwelijks afspraken, bijvoorbeeld bij de kapper, je loopt gewoon binnen. Ze verkopen dan ook gewoon geen agenda’s in Hangzhou! Ze zijn polychronic, ze doen meerdere dingen tegelijktijd. Het is ook niet onbeleefd dat je dingen afzegd als er Bij de aantekeningen van 10-09 mist dit deel: Er zijn ook verschillen in de tijd. Er is monochronic time en polychronic time. Het eerste is een ding tegelijk, geconcentreerd op de taak, veel eigen ruimte en lage communicatie. Hier heb je nauwelijks afspraken, bijvoorbeeld bij de kapper, je loopt gewoon binnen. Ze verkopen dan ook gewoon geen agenda’s in Hangzhou! Ze zijn polychronic, ze doen meerdere dingen tegelijktijd. Het is ook niet onbeleefd dat je dingen afzegd als er vrienden/familieleden in moeilijkheden hebt (al kan dat in Nederland ook wel gewoon natuurlijk). Zo was het eerst ook met de ziekenhuizen: je loopt binnen wanneer je wil en wordt zo snel mogelijk geholpen. Dit doet denken aan een grote markt waar iedereen gewoon maar rond kan lopen en het wordt dan ook erg druk.
Om de internationale communicatie te verbeteren is het belangrijk om open te staan voor andere culturen. Ken je eigen cultuur en probeer te zien dat deze niet de standaard cultuur van iedereen is. Zoek een gedeeld element van jouw cultuur en de cultuur van de ander. Ontwikkel empathie voor de ander (leer om dingen vanuit het perspectief van anderen te zien) en vraag hierbij om feedback.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
